എന്തുകൊണ്ട് വയോജന മന്ദിരങ്ങള്‍? നമ്മള്‍ പലപ്പോഴും ആലോചിക്കുന്ന ഒരു കാര്യമാണിത്. 'വൃദ്ധസദനങ്ങള്‍' എന്ന വിഷയം എവിടെ ചര്‍ച്ച ചെയ്യപ്പെടുമ്പോഴും നമ്മുടെ സമൂഹം അത് ചര്‍ച്ച തുടങ്ങുന്നത് മക്കളാല്‍ ഉപേക്ഷിക്കപ്പെടുന്ന ഒരു ജയിലറ എന്ന സങ്കല്പം മുന്നില്‍വെച്ചാകും. നമുക്ക് ചുറ്റും അത്തരം ചില അനുഭവങ്ങളും ഇല്ലെന്നല്ല. എന്നാല്‍ മാറിയ സാമൂഹിക ചുറ്റുപാടുകളില്‍ വയോജന മന്ദിരങ്ങള്‍ നമ്മുടെ സമൂഹത്തില്‍ ചെലുത്തുന്ന സ്വാധീനം ഇന്ന് കുറച്ചുകൂടി വിശാലമായ തലത്തില്‍ ചര്‍ച്ചക്ക് വിധേയമാക്കേണ്ടതുണ്ട് എന്ന് തോന്നുന്നു.
'വയോജസൗഹൃദ സമൂഹം' എന്ന ആശയത്തിന് പിറകെയുള്ള എന്റെ കഴിഞ്ഞ കുറച്ചു വര്‍ഷങ്ങളായുള്ള യാത്രകളില്‍ പല വൃദ്ധസദനങ്ങളും സന്ദര്‍ശിച്ചിട്ടുണ്ട്. എന്നാല്‍ കഴിഞ്ഞ ദിവസം കേരള സര്‍ക്കാരിന്റെ കീഴില്‍ Social Justice Department നടത്തുന്ന കാസര്‍ഗോഡ് പരവനടുക്കം ഓള്‍ഡ് ഏജ് ഹോമില്‍ ഒരു പ്രോഗ്രാമുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് പോകാന്‍ അവസരമുണ്ടായി. Asry Rehabilitation Center പ്രവര്‍ത്തകരും യംഗ് സീനിയേഴ്‌സ് ടീമും ഒത്തുചേര്‍ന്നാണ് ഇവിടെ സന്ദര്‍ശിച്ചത്. ജോലിയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടും സ്വന്തം താത്പര്യപ്രകാരവും പലപ്പോഴും ഇത്തരം സ്ഥാപനങ്ങളുമായി ചേര്‍ന്നു പ്രവര്‍ത്തിക്കാന്‍ അവസരമുണ്ടാകാറുണ്ട്. എന്നാല്‍ അതില്‍ നിന്നെല്ലാം വേറിട്ട, മനസ്സിനെ ആഴത്തില്‍ തൊടുന്ന ഒരു സവിശേഷ അനുഭവമായിരുന്നു ഇവിടെ നിന്ന് ലഭിച്ചത്. ഈ മേഖലയെക്കുറിച്ച് എന്നില്‍ പോലും രൂപപ്പെട്ടിരുന്ന പല മുന്‍ ധാരണകളെയും പൊളിച്ചു കളയുന്നതായിരുന്നു ഇവിടുത്തെ അന്തരീക്ഷവും ഇവിടുത്തെ മനുഷ്യരുടെ ജീവിതത്തിന്റെ താളവും.
ഒരു ശാന്തികുടീരത്തില്‍ വന്നെത്തിയ പ്രതീതി! സ്വര്‍ഗം എന്ന സങ്കല്പ്പത്തെ കണ്മുന്നില്‍ തുറന്നുവെച്ചപോലെ മനുഷ്യര്‍ മാലാഖമാരിലേക്ക് രൂപാന്തരം പ്രാപിച്ച പോലെ ഒരു സുന്ദരലോകം. 43 അന്തേവാസികളാണ് ഇവിടെയുള്ളത് മക്കളാല്‍ ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടവര്‍, ദാരിദ്ര്യം മൂലം അഭയം തേടിവന്നവര്‍, ഉറ്റവരും ഉടയവരുമില്ലാത്തവര്‍, ജീവിതസായാഹ്നത്തില്‍ പല കാരണങ്ങളാല്‍ ഒറ്റപ്പെട്ടുപോയവര്‍ എന്നിങ്ങനെ പലതരത്തിലുള്ള പശ്ചാത്തലങ്ങളില്‍ നിന്ന് വന്നെത്തിയവര്‍… എന്നാല്‍ എന്നെ ഏറെ ആശ്ചര്യപ്പെടുത്തിയത് അവിടെനിറഞ്ഞുനില്‍ക്കുന്ന പ്രശാന്തതയായിരുന്നു !
ഒരു കുടുംബം പോലെ, അതിനപ്പുറം പരസ്പരം സ്‌നേഹിച്ചും പരിചരിച്ചും സന്തോഷം പങ്കിട്ടും ഒരു പുതിയ ജീവിതമാണ് അവര്‍ നയിക്കുന്നത്. ഒരുപക്ഷെ കുടുംബാന്തരീക്ഷത്തില്‍ പോലും അവര്‍ക്ക് ഇത്രമാത്രം ഇഴുകിച്ചേര്‍ന്ന് ജീവിക്കാനായിട്ടുണ്ടാകുമോ എന്ന് തോന്നിപ്പോകുന്ന രീതിയില്‍ അവരുടെ ജീവിതം സ്‌നേഹത്തിന്റെ വിശുദ്ധനൂലുകളാല്‍ പരസ്പരം നെയ്തുചേര്‍ക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
ജീവിതസായാഹ്നത്തിലെ ഏറ്റവും സുന്ദരമായ നിമിഷങ്ങളിലൂടെയാണ് അവര്‍ കടന്നുപോകുന്നത്.
ഇവിടുത്തെ ജീവനക്കാര്‍ അന്തേവാസികളില്‍ ഓരോരുത്തര്‍ക്കും അവരുടെ കുടുംബാംഗങ്ങള്‍ തന്നെയാണ്. സമയത്തിന് ഭക്ഷണം നല്‍കിയും വൈദ്യ പരിചരണം ആവശ്യമുള്ളവരെ സ്‌നേഹപൂര്‍വ്വം പരിചരിച്ചും കൃത്യമായി മരുന്നുകള്‍ നല്‍കിയും ഇവരോടൊപ്പം ചേര്‍ന്നുനില്‍ക്കുകയാണ് അവര്‍. മക്കളോ പേരമക്കളോ എന്നതിലപ്പുറം കാവല്‍ മാലാഖമാരെപ്പോലെ അവര്‍ക്കു ചുറ്റും അവരൊരു സ്‌നേഹത്തിന്റെ സുരക്ഷാവലയം പോലെ പൊതിഞ്ഞുപിടിക്കുന്നുണ്ട്. അവരോടൊപ്പം സംസാരിച്ചും വൈദ്യ നിര്‍ദേശങ്ങള്‍ നല്‍കിയും പരിചരിച്ചും ചിലവഴിച്ച മണിക്കൂറുകള്‍ ഒട്ടും ഔപചാരികമായി അനുഭവപ്പെട്ടില്ല എന്നതാണ് സത്യം. പ്രിയപ്പെട്ട ഒരിടം വിട്ടുപോരുന്ന പോലെയാണ് ഞങ്ങളാ പടിയിറങ്ങിയത്.
ഈ സന്ദര്‍ശനം എന്റെ ഉള്ളില്‍ പുതിയ ചില ചോദ്യങ്ങള്‍ ഉയര്‍ത്തുകയും മുമ്പുണ്ടായിരുന്ന പല ചോദ്യങ്ങള്‍ക്കും ഉത്തരമാവുകകൂടിയായിരുന്നു. അവ നമ്മുടെ സമൂഹം കൂടി ചര്‍ച്ചചെയ്യേണ്ടതുണ്ട് എന്ന് തോന്നലില്‍ നിന്നാണ് ഈ കുറിപ്പ്. വയോജന ജനസംഖ്യ ഉയര്‍ന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഈ കാലത്ത് ഇത്തരം അഭയകേന്ദ്രങ്ങള്‍ നമ്മോടു പറയുന്നതെന്താണ്? സമപ്രായക്കാരായ വയോജനങ്ങള്‍ക്ക് ഒത്തുചേരാനുള്ള ഇത്തരം ഇടങ്ങള്‍ ചില നല്ല സന്ദേശങ്ങളും നല്‍കുന്നില്ലേ? ഉപേക്ഷിക്കപ്പെടുന്ന വയോജനങ്ങളുടെ കേന്ദ്രങ്ങള്‍ മാത്രമാണോ ഇത്തരം ഇടങ്ങള്‍ ?സുരക്ഷിതമായി, സന്തോഷകരമായി വയോജനങ്ങള്‍ക്ക് ഒത്തുചേരാനും മനസ്സുതുറക്കാനും ഇത്തരം സ്ഥാപനങ്ങള്‍ രൂപകല്‍പ്പന ചെയ്യുന്നത് ഇക്കാലത്ത് ഒരു ആവശ്യമല്ലേ?
മക്കള്‍ വിദേശത്തുള്ളവര്‍, പല പല ജോലികളില്‍ തിരക്കേറിയ ജീവിതത്തില്‍ മുഴുകുന്നവര്‍… വീടകങ്ങളില്‍ ഒറ്റപ്പെട്ടുപോകുന്ന മുതിര്‍ന്നവര്‍ക്ക് അവരുടെ കൂടി ആവശ്യമെന്നു തോന്നുന്ന സന്ദര്‍ഭങ്ങളില്‍ കുറച്ചുകൂടി വിശാലമായ ഒരു ലോകത്തെ കുറിച്ച് നാം ചിന്തിച്ചു തുടങ്ങേണ്ടതില്ലേ?Content Highlights: Dr Mohammed Fiyas Hassan writes about changing perceptions about old age homes